دیگه نوبتی هم باشه نوبت رستوران گردان برج میلاد که جزء مقالههای رستورانگردی وینوک قرار بگیره. رستورانی که قبلا دربارهاش شنیده بودم و این بار میخواستم خودم به این رستوران برم تا بتونم از نزدیک درباره کیفیت و زیباییاش نظر بدم.
از زمان ساخت برج میلاد این برج به نمادی از تهران تبدیل شده، به گونهای که با آلودگی هوا عکسی از برج میلاد گرفته میشه، با سرد شدن هوا از مه اطراف برج میلاد عکس گرفته میشه، به طور کلی با یه عکس ساده از برج میلاد که حتی افراد آماتور هم میتونند بگیرن میشه حال و هوای تهران را فهمید.
برج میلاد به دلیل نوع ساختش مکانی برای جمع شدن مردم دورهم نیز است. میشه برای لذت بردن از یک کنسرت، تماشای یک فیلم سینمایی، حضور در جشنوارههای فصلی و خیلی اتفاقات دیگر به برج میلاد رفت و از بودن در کنار همشهریها لذت برد و صدای آدمهای ناشناسی را شنید که در همین شهر در کنار ما زندگی میکنند.
اما برج میلاد به سبب جنبه توریستی که داره باید مکانی برای پذیرایی از توریست ها و مهمانهاش داشته باشه. یکی از شیکترین رستورانهای برج میلاد، رستوران گردان که به خاطر نوع طراحی که داره هر توریست و حتی تهرانیهای غذا دوست رو هم جذب خودش میکنه.
من هم یکی از همون غذا دوستها هستم. برای همین یکی از شبهای ماه رمضان را برای رفتن به رستوران گردان انتخاب کردم تا هم از دورهمی و گردهمایی که مردم در این ایام در برج میلاد دارن بازدیدی داشته باشم و هم اینکه بتونم غذای رستوران رو امتحان کنم. برای رفتن به رستوران گردان خیلی کار سختی پیش رو نداشتم و باید بگم که به راحتی میشه از طریق چند مسیر به برج میلاد رسید.
چجوری بریم رستوران گردان؟
بهترین مسیر برای رسیدن به برج میلاد، بزرگراه همت غرب، برج میلاد، رستوران گردان برج میلاد است. از آدرس میشه به یکی از مزایای رستوران گردان برج میلاد که قرار نگرفتن در محدوده طرح ترافیک و زوج و فرد است، اشاره کرد و اینکه میشه به راحتی و بدون استرس جریمه به این رستوران رفت. تا به امروز هر بار به برج میلاد رفتم و ماشین بردم، در همان پارکینگ اولی برج ماشین رو پارک کردم و داخل برج رفتم.
اما این بار گفتم شاید برای رستوران گردان پارکینگی اختصاصی وجود داشته باشه و به همین خاطر از مامورین امنیتی برج پرس و جو کردم و آنها به من پارکینگ شماره ۳ رو معرفی کردند. پارکینگ شماره ۳ در قسمت پشتی برج قرار داره و برای رسیدن به اون باید از ورودی اول برج کمی دورتر شد.
از آنجایی که پارکینگ شماره ۳ فاصله زیادی با برج داره و برای رسیدن به لابی برج پیاده روی زیادی باید کرد، به همین دلیل چندین ون برای جابجایی به صورت رایگان وجود داره که مراجعین برج به راحتی بتونن خودشون رو به لابی برج برسونند.
تو فاصلهای که منتظر اومدن ون بودم دیدم بهتر زمان برای گرفتن عکس از برج میلاد و سریع گوشی رو درآوردم و شروع به عکاسی از برج میلاد کردم. انصافا باید گفت که برج میلاد به شدت برای عکاسی سوژه عالی است و از هر زاویه میشه بهترین و زیباترین عکسها رو ازش گرفت. ابه همین دلیل کلمه فتوژنیک واقعا برازنده برج میلاد است.
با اومدن ون سوار شدیم و به سمت لابی راه افتادیم. با رسیدن به لابی برج دیگه کم کم موقع رفتن به ارتفاع ۲۷۶ متری و رستوران گردان رسیده بود.
رستوران گردان برج میلاد
داخل آسانسور برج شدم و با سرعت زیاد آسانسور به ارتفاع ۲۷۶ متری از زمین و رستوران گردان رسیدم. هنگام ورود با استقبال خوب کارکنان رستوران مواجه شدم و با لبخند و خوشآمد گویی من رو به سمت یکی از میزهای رستوران هدایت کردند.
از آنجایی که یکی از دوستانم قبل از اومدن به رستوران به من گفته بود که ممکن از چرخش رستوران سرگیجه بگیری، موقع ورود به رستوران اصلا چرخش رستوران را حس نکردم. تو انتخاب میز دوست داشتم جایی رو انتخاب کنم که ستوی جلوی آن نباشه و بتونم شهر را به وضوح ببینم. غافل از اینکه رستوران در حال چرخش است و من هر جایی بشینم ستونهای کنار شیشههای رستوران رو با هر بار چرخش باید میدیدم.
قبل از اینکه برم و غذا بکشم کمی نشستم تا به تهران از ارتفاع ۲۷۶ متری نگاه کنم. عجیب شهری این تهران، پر از نور و ماشینهایی که تحرک و جنب و جوش اصلا در اون متوقف نمیشه. همانطور که گفتم هنگام ورود به رستوران و قبل از اینکه پشت میز بشینم و شهر رو تماشا کنم اصلا چرخش رستوران رو حس نکردم. اما به محض اینکه کنار پنجرهها نشستم و به کنار میزم نگاهی انداختم، متوجه چرخش رستوران شدم.
اینکه بدونی رستورانی که پشت میزش نشستی و داری غذا میخوری تو ارتفاع ۲۷۶ متری از زمین قرار داره و در حال چرخش، واقعا حس عجیب و جذابی به آدم میده اما سعی کردم این چرخش رو فراموش کنم تا بیشتر متوجه فضا و غذای رستوران بشم.
طراحی و دکوراسیون رستوران واقعا زیبا و قشنگ بود. رستوران چندین نوع مبلمان داشت که هم تعداد افراد کم رو پوشش میداد و هم برای کسانی که قصد برگزاری مهمانی و تولد داشتن میزهای بزرگ داشت. با دیوار نوشتههایی از شاهنامه به راحتی میشد فهمید که ایرانی بودن رستوران در اولویت قرار داره و زیبایی نقش و نگار ایرانی، رستوران رو واقعا زیبا کرده بود.
رستوران گردان برج میلاد هر دو ساعت ۳۶۰ درجه میچرخه که به راحتی بتوان تهران را از چند زاویه متفاوت تماشا کرد. نکته جالب این چرخش برای من این بود که هنگام خروج هنوز هم فکر میکردم که در نقطه ورودم هستم و به همون سمت رفتم اما غافل از اینکه رستوران کلی بعد از اومدن من چرخیده بود و باید مسیر دیگهای رو برای خروج انتخاب میکردم. نکته جالب دیگه درباره این چرخش رستوران این بود که انگار داره فریمهای یک فیلم رو پشت سر هم نگاه میکنی؛ ابتدا جلوی چشمات میز سلف، با یک چرخش میز پیانو و نوازنده و خواننده رو میبینی و در همینطور این فیلم برای ۲ ساعت ادامه داره.
چیزی که درباره تماشای تهران از داخل رستوران گردان برام جالب بود این بود که فکر میکردم میتونم از اون بالا اتوبانها رو تشخیص بدم اما اصلا قابل تشخیص نبود و همه یک شکل بودن. به همین خاطر تو آزمون تشخیص اتوبانها رد شدم. اما نوبتی هم باشه نوبت آزمونِ امتحان کردن غذاها رسیده بود.
چی بخوریم؟
منوی غذای رستوران گردان به صورت بوفه است و شامل انواع غذاهای ایرانی، فرنگی و محلی میشود. در کنار انواع غذاها، انواع سالاد، نوشیدنیها و دیگر مخلفات نیز هست که تنوع اون به قدری زیاد که واقعا امکان امتحان کردن همه آنها وجود ندارد.
از شانس خوبم ابتدای ورودم به سالن در کنار میز سلف شام بودم و به همین دلیل برای کشیدن غذا اصلا کار سختی پیش رو نداشتم. سریع سراغ پیش غذا رفتم و کمی از سوپ کشیدم. اما با دیدن میز غذا و تنوع بالای آن از مقدار سوپ کم کردم تا بتونم همه غذاها رو امتحان کنم.
از آنجایی که به شدت به سالاد علاقه دارم، سعی کردم از تمام سالادها هم بردارم تا مزه سالادها رو هم امتحان کنم. میز غذا و تنوع غذایی اون کم و کسر نداشت و هم غذای ایرانی میتونستی بکشی و هم میتونستی غذاهای فرنگی مورد علاقهات رو بخوری. درباره غذاها باید بگم که از نظر من کباب کوبیده، قرمه سبزی، قلیه ماهی، پیتزا و در آخر هم پولو چینی طعم خوبی داشتند. اما اگر بخوام یکی رو از میان اونها انتخاب کنم کوبیده رو انتخاب میکنم.
یکی از مشکلاتی که هنگام سر زدن به ظروف خورشتها با اون مواجه شدم ظرف بدون گوشت بود. دوستانی که از ابتدای سرو غذا سر میز سلف رفته بودن تمام گوشتهای خورشت رو برداشته بودن و این ظروف دوباره از گوشت پر نشده بود. برای رستوران گردان که رستورانی شیک و بزرگی در تهران است و با توریستها روبهرو میشود این موضوع میتواند خیلی جالب نباشد.
یکی از این غذاهایی که هنگام مواجه با اون شوک شدم قلیه ماهی بود. از آنجایی که من عاشق قلیه ماهی هستم، نتونستم ازش بگذرم. اما وقتی خورشت رو کشیدم اصلا تکه ماهی تو اون ندیدم. درست که فرهنگ رستورانگردی اون هم از نوع رستوران بوفه چیزی که باید به مردم آموزش داده بشه ولی از نظر من تا آموزش دادن این فرهنگها در رستورانها، این خود رستوران که باید جلوی دیده شدن این کمبود رو بگیرد. بنابراین ظروف خورشتها باید زود به زود شارژ میشدن تا کمبود گوشت تو اونها دیده نشود.
از آنجایی که رستوران گردان در حال چرخش است باید برای کشیدن غذا زمانبندی داشته باشید. به محض ورود به رستوران میزهای کنار میز سلف رو برای نشستن انتخاب کنید تا بعد از چرخش رستوران و دور شدن از میز سلف مجبور به طی کردن مسافت زیادی نشوید. همچنین در همان اول کار هم پیش غذا، هم سالاد و هم غذای اصلی رو بکشید و با خیال راحت پشت میز بشینید و شروع به خوردن غذا بکنید. برای دسر زمان دارید برای همین برای آوردن اون خیلی عجله نکنید.
فنجانی چای در کنار نمایی از تهران
بعد از اینکه شام تمام شد بعد از کمی صبر سراغ میز دسر و چای رفتم. انتخاب من دو نوع دسر خامهای بود. بعد از برداشتن دسرها به سمت میز چای رفتم ولی با دیدن چای کیسهای کمی شوک شدم. انتظار من از رستوران گردان چای سنتی و دم شده بود و از اینکه انواع چای کیسهای رو جلوی خودم دیدم خیلی خوشحال نشدم. این موضوع نیز از انتقادات من به مسئولین رستوران گردان است که برای چنین رستوران بزرگی نقطه ضعف محسوب میشود.
اما یکی از جذابیتهای رستوران کارکنان خوش اخلاق و مودب رستوران بودن که در هر لحظه از غذا در کنار مشتریان بودن و از آنها از کم و کسری سوال میکردن. زمانی هم که من برای آوردن چای به کنار میز دسر و چای رفتم یکی از همان کارکنان مودب و خوش اخلاق بشقاب دسر و چای رو از من گرفت و به سمت میزم آورد. دیدن خنده و خوشرویی کارکنان رستوران از زیباترین اتفاقاتی است که در هر رستوران ممکن بیفته به همین دلیل رستوران گردان این زیباترین اتفاق را به بهترین شکل داشت.
من از آن دسته از آدمهایی هستم که به شدت این نوع رفتارها در من تاثیر میگذاره و به یادم میمونه. بنابراین یکی از مثبتترین نکات رستوران گردان را میتونم کارکنان آن بدانم. موسیقی زندهای که در رستوران نواخته میشد نیز از دیگر اتفاقات خوب رستوران بود که برخلاف رستورانهایی که موسیقی زنده دارن، صدای بلند و آزار دهندهای نداشت و فضا رو به شدن شاد و جذاب کرده بود.
سخن آخر
تمام آنچه که باید درباره رستوران گفته باشم رو گفتم فقط میمونه قیمت ورودی رستوران که درباره آن باید بگم که رستوران گردان برج میلاد به دلیل بوفه بودن ورودی داره که قیمت آن در حدود ۲۳۰ هزار تومن است. من بلیط رستوران گردان رو از وبسایت تخفیفان خریدم که بیست درصد تخفیف داشت. با خرید از تخفیفان و دانلود کوپن رستوران گردان میتونید تمام وعدههای غذایی را با همان کوپن استفاده کنید. معمولا رستورانهای بوفه کمی از نظر قیمت با بقیه رستورانها فرق دارن و رستورانهای گران هم در این دسته قرار میگیره.
البته رستوران گردان کمی با بقیه رستورانهای بوفه فرق داره و اون هم به خاطر نوع رستوران، لوکیشین و هزینههای زیاد اونه که شاید این رستوران را از دیگر رستورانها از نظر قیمت متفاوت میکنه.
اما در کل باید بگم که حضور در رستوران گردان تجربهای فراموش نشدنی بود و من خودم خیلی دوست دارم تا یک بار دیگه و این بار در روز رستوران گردان رو برم. همچنین میتوان از محیط این رستوران برای برگزاری جشنها و مهمونیها نیز استفاده کرد. همانطور که همان شبی که من اونجا بودم چندین جشن تولد در رستوران برگزار شد.
رستوران گردان برای برگزاری تولدها و جشنهای خصوصی شما از قبل میزها را تزیین میکنن و شما به راحتی و بدن استرس میتونید مهمانی خود را در این محیط زیبا برگزار کنید.
حرف آخر: اگر صاحب کافه یا رستوارن هستید و میخواید کافه یا رستورانتان در وینوک معرفی بشه وارد این لینک بشین و رستوران خودتون رو ثبت کنید.
